De uitdagingen van de 21e eeuw aangaan: Tom Fletcher rust de eierindustrie uit met essentiële overlevingsvaardigheden

In een recente presentatie exclusief voor IEC-leden, boeide de voormalige Britse ambassadeur en directeur van Hertford College, Oxford, Tom Fletcher CMG, leden van de wereldwijde eierindustrie met zijn anekdotische inzichten in "overlevingsvaardigheden in de 21e eeuw die we nodig hebben als staten, bedrijven en individuen". .

Voortbouwend op zijn ervaring in geopolitiek en internationale betrekkingen, belichtte Tom fundamentele trends die van invloed zijn op onze wereldwijde gemeenschap en overwoog hij de vaardigheden die nodig zijn om toekomstige uitdagingen het hoofd te bieden, om ervoor te zorgen dat de eierindustrie de onvermijdelijke verandering voor blijft.

Tom opende met de theorie dat de wereld vaak wordt gezien en begrepen door het "prisma van 1989", een jaar waarin "de geschiedenis leek te zijn geëindigd" als gevolg van gebeurtenissen zoals de val van de Berlijnse muur. Hij suggereerde dat deze overtuiging - dat grote veranderingen in de samenleving, politiek of economie zijn gestopt - zowel het Europese als het Amerikaanse openbare leven blijft domineren.

Tom voerde aan dat deze houding moet veranderen om bedrijven te laten blijven evolueren; “de wereld beweegt niet in één richting, de geschiedenis is niet geëindigd”, de verandering vindt steeds sneller plaats en de instabiliteit zal nog jaren aanhouden.

Om te illustreren hoe we deze verandering beter kunnen begrijpen en navigeren, zowel als branche als als individu, schetste Tom drie fundamentele trends; de eerste politieke, de tweede economische en de derde technologische.

Politiek: de waarde van vertrouwen

De politieke trend draait om vertrouwen. Tom theoretiseerde dat "we leven in een tijd van wantrouwen", en dat het vertrouwen dat individuen stellen in experts afneemt, waardoor het voor de mensen in die posities moeilijk wordt om hun autoriteit uit te oefenen en om structuur te behouden. Tom suggereerde dat we ons als individuen, bedrijven en de industrie als geheel moeten afvragen of we vertrouwen winnen of verliezen.

Hij ging verder met de analogie dat "vertrouwen een eindige valuta is, het is moeilijk te krijgen, gemakkelijk te gebruiken, maar ook gemakkelijk te verliezen". Hij adviseerde dat, kijkend naar de toekomst, "we vertrouwen moeten oppotten zoals we een valuta zouden oppotten".

Economie: wereldwijde ongelijkheid uitdagen

Vervolgens onderzocht Tom de groei van wereldwijde ongelijkheid en de perceptie van ongelijkheid, wat suggereert dat deze perceptie ook een belangrijke motor is van de huidige sociale en politieke verandering. Hij legde uit dat er een algemeen gevoel bestaat dat "de politiek en het establishment mensen in de steek laten", en dit gevoel "leidt tot veel politiek ongemak, extremisme en polarisatie in heel Europa"; en dit "zal in de toekomst alleen maar erger worden".

Met dit in gedachten vroeg Tom zijn toehoorders om zich af te vragen of ze ongelijkheid vergroten of uitdagen: "Zal de eierindustrie worden gezien als een deel van het antwoord of het probleem van de uitdaging van wereldwijde oneerlijkheid?". Hij voegde eraan toe dat "de industrieën die zich niet kunnen aanpassen", en bovendien "een verhaal vertellen over hoe ze zich aanpassen om ongelijkheid het hoofd te bieden", het moeilijk zullen hebben onder publieke controle en debat.

Technologie: navigeren in een steeds veranderende wereld

De derde en laatste trend die Tom besprak, was de technologische verandering, die in de loop van de tijd steeds sneller gaat. Hij haalde aan dat de wereld de "equivalente technologische verandering in de volgende eeuw zal doormaken als in de laatste 43 eeuwen" en voerde aan dat de gigantische sprong in technologische ontwikkeling gepaard zal gaan met een "equivalente verandering in de samenleving en de politiek".

Volgens Tom is er nog geen plan voor "hoe we door de implicaties van deze technologische verandering navigeren". Hij suggereerde dat we in zekere zin in een "wereld zonder bestuurder" leven. Daarnaast was hij van mening dat we onvoldoende zijn toegerust om toekomstige technologische uitdagingen aan te gaan en moedigde hij leden uit de industrie aan om na te denken over de vraag of ze voor de technologie zullen werken of dat de technologie voor hen gaat werken.

Hoe kunnen we op deze uitdagingen inspelen?

In het licht van de gepresenteerde uitdagingen, dacht Tom vervolgens na over hoe de industrie kan en moet reageren.

Voor Tom ligt een deel van het antwoord bij onderwijs, dat volgens hem uiteindelijk een "evenwicht tussen kennis, vaardigheden en waarden" zou moeten zijn.

Hij suggereerde dat kennis zou moeten bestaan ​​uit een goed begrip van onze relatie met de planeet, hoe technologie zich in de loop van de tijd heeft ontwikkeld, hoe mensen samenwerken om verandering tot stand te brengen, en de geschiedenis van hoe we hebben geleerd samen te leven.

Verder zei hij vaardigheden zou moeten bestaan ​​uit "het managen van onze emotionele en fysieke gezondheid", "een begrip van hoe we leren" en het vermogen om te leren en ons voortdurend aan te passen aan verandering. Hij voegde eraan toe dat "globale competentie" ook een belangrijke vaardigheid is, en dat we de "emotionele intelligentie" en "culturele voelsprieten moeten hebben om ons aan te passen aan verschillende omgevingen".

Tot slot onze kern waarden zou moeten draaien om vriendelijk, nieuwsgierig en dapper zijn; “soort genoeg om ongelijkheid aan te pakken”, “nieuwsgierig genoeg om het hoofd te bieden aan de enorme uitdagingen waarmee we worden geconfronteerd”, en “trotseren de wereld gaat niet terug naar 1989”, met andere woorden, de fragiliteit zal voortduren.

Tom stelde voor dat deze drie attributen de sleutel zouden kunnen zijn tot veilige navigatie door de steeds veranderende geopolitieke omgeving. Bovendien stelde hij dat we "goede voorouders" moeten zijn en "uit moeten zoeken welke waarden we moeten doorgeven in onze families, industrieën en landen".

Toen zijn presentatie ten einde liep, putte Tom uit zijn ervaring als ambassadeur van het VK en reflecteerde hij op een aantal belangrijke adviezen die hem waren gegeven door een aantal opmerkelijke politieke leiders en inspirerende personen. Hij vatte dit advies samen in drie cruciale vaardigheden voor succesvol leiderschap:

1. Een duidelijke visie – het is belangrijk om een ​​kerndoel en focus te hebben die kunnen worden vastgehouden in tijden van instabiliteit.
2. Effectieve communicatieve vaardigheden – deze zijn essentieel om met mensen om te gaan, hun steun te krijgen, te winnen en argumenten voor te zijn.
3. Solide langetermijnplannen – er moet een structuur aanwezig zijn om in de loop van de tijd verandering teweeg te brengen en beloften na te komen in periodes van instabiliteit.

Toen de cirkel rond was, concludeerde hij dat de “wereld niet terug zal gaan naar 1989; we zullen instabiliteit en verandering blijven ervaren”. Hij adviseerde daarom dat we niet kunnen wachten tot leiders onze problemen oplossen, als industrie moeten we "naar die ruimte gaan".

De inspirerende spreker benadrukte verder dat het "van vitaal belang is dat de industrie samenkomt" in bijeenkomsten zoals conferenties, om manieren te vinden om "over grenzen heen naast elkaar te bestaan", "vriendelijkheid, moed en nieuwsgierigheid te vinden" en collectieve actie te ondernemen om door de periode te navigeren vooruit.