Wereldwijde updates en cruciale volgende stappen in de strijd tegen HPAI

27 juni 2023

Vogelgriep met hoge pathogeniteit (HPAI) is een top-of-mind-kwestie die gevolgen heeft voor eierbedrijven en bredere markten over de hele wereld. De IEC Business Conference in Barcelona, ​​die de perfecte gelegenheid bood voor het delen van kennis en wereldwijde updates, opende met experts uit de industrie die dit hot topic onderzochten en hoe we gezamenlijk de uitdagingen overwinnen die AI met zich meebrengt.

 

Vogelgriep - wat gebeurt er in de wereld?

De sessies boden een belangrijke context voor discussies en begonnen met regionale updates over de huidige AI-situatie van vertegenwoordigers van 5 landen. Bezoek de onderstaande link om deze updates voor leden nu te bekijken.

 

 

Evolutie van vogelgriep en controlemethoden

Voor het volgende deel van de sessie besprak dr. David Swayne, dierenarts en wereldwijde AI-expert, de evolutie van AI en controlemethoden vanuit een wetenschappelijk perspectief.

Dr. Swayne legde uit dat AI een klein virus is met het vermogen om voortdurend te veranderen en te muteren, waarbij de beste gensegmenten tussen verschillende AI-virussen worden gekozen om zich aan aan te passen. Hij voegde eraan toe dat AI-virussen sterk kunnen verschillen in hun biologie: "We categoriseren AI in twee verschillende groepen: virussen met een lage pathogeniteit of milde ziekteverwekkende virussen, en virussen met een hoge pathogeniteit, die de echt slechte dodelijke ziekten veroorzaken."

Sommige laagpathogene virussen (H5s en H7s) muteren in hoogpathogene vogelgriepvirussen (HPAI). Deze virussen kunnen een verscheidenheid aan pluimvee en wilde vogels infecteren, afhankelijk van de individuele virusstam, verklaarde dr. Swayne.

Wat is er anders aan dit huidige virus?

Nu de huidige stam van HPAI (H5N1) zulke verwoestende effecten heeft in de wereldwijde industrie, schetste dr. Swayne de belangrijkste verschillen in de afstamming van dit virus in vergelijking met eerdere stammen.

Hij legde uit dat wat dit virus uniek maakt, het vermogen is om te interageren tussen gedomesticeerde eenden en landpluimvee: “Aan de landbouwkant zijn onze 'achilleshiel' gedomesticeerde eenden. Van al onze pluimveesoorten zijn zij het meest vatbaar voor dit HPAI-virus.” Dit komt doordat gedomesticeerde eenden een "geweldige gastheer voor het virus" zijn, aangezien ze zeer besmettelijk en grotendeels asymptomatisch zijn.

Hoeveel virus is er nodig om een ​​infectie bij pluimvee te veroorzaken?

De deskundige spreker legde uit dat 1 g ontlasting ongeveer 10 miljoen virusdeeltjes bevat en 1 g speeksel in respiratoire secreties ongeveer 100 miljoen virusdeeltjes bevat: op een schoen.”

Om de waarschijnlijkheid van infectie door deze hoeveelheden aan te tonen, voegde hij eraan toe: “Bij kleine uitbraken waarbij het virus zich slechts in beperkte mate verspreidde, ontdekten we dat er tussen de 1,000 en 50,000 deeltjes nodig zijn om een ​​infectie bij een kip te krijgen. Als we naar grote uitbraken kijken, zijn er slechts 16 tot ongeveer 1,000 virusdeeltjes nodig.”

Hoe bestrijden we dit virus?

"Elke boerderij moet een alomvattend bioveiligheidsplan hebben dat is opgeschreven en aan alle landarbeiders is voorgelegd", aldus dr. Swayne. "En die plannen moeten worden gecontroleerd om er zeker van te zijn dat je alle zwakke schakels vindt en correcties aanbrengt, zodat je de kudde op zijn best houdt en het risico op introductie zo laag mogelijk houdt."

De expert identificeerde een belangrijk verschil in de 'scheidingslijn' met het huidige virus, en besprak hoe vroeger de bioveiligheid bij het hek van de boerderij het buiten zou houden, terwijl nu, omdat het ook door wilde vogels wordt verspreid, het hek niet voldoende is. In plaats daarvan moet de bioveiligheid tot aan de staldeur reiken, aangezien wilde vogels overal op de boerderij de omgeving kunnen binnendringen en besmetten.

Hoewel dr. Swayne de waarde van dergelijke maatregelen inzag, erkende hij ook dat "bioveiligheid het risico vermindert, maar niet wegneemt", wat blijkt uit de voortdurende verspreiding van de ziekte, zelfs met betere programma's.

Daarnaast identificeerde hij een aantal uitdagingen die samenhangen met het 'uitroeien' van de ziekte, waaronder de toenemende kosten van dergelijke programma's; zorgen over dierenwelzijn; en de reactieve aard van deze aanpak, wat betekent dat het zich vaak verspreidt naar de volgende kudde voordat je actie kunt ondernemen.

Dr. Swayne besprak uitbraken van het meest recente virus en zei: “Sommige landen konden de ziekte niet voor zijn en het uitroeien was niet effectief bij het elimineren. Het virus werd endemisch en als gevolg daarvan implementeerden veel van die landen vaccinatie.”

Wat kan vaccinatie doen?

Nu vaccinatie wereldwijd wordt onderzocht als een extra hulpmiddel om AI te bestrijden, gaf Dr. Swayne inzicht in het wetenschappelijke doel en effect van vaccinatie. Hij legde uit dat vaccinatie de weerstand tegen AI-infectie verhoogt, zodat het virus zich niet zal vermenigvuldigen in een immuungroep. Hij voegde eraan toe dat sommige gevaccineerde vogels af en toe geïnfecteerd kunnen raken, maar dat ze aanzienlijk minder virussen produceren, waardoor ziekte en dood worden voorkomen.

Hij vatte samen: "Wat dit in het grote geheel betekent, is dat er minder milieuvervuiling is, minder overdracht binnen dat pand en minder verspreiding tussen stallen en boerderijen - wat leidt tot behoud van het levensonderhoud van telers en voedselzekerheid van consumenten, en verbetert dierenwelzijn."

 

Welke rol kunnen vaccins spelen bij de bestrijding van vogelgriep?

In navolging van de wetenschappelijke inzichten van dr. Swayne, onderzocht Carel du Marchie Sarvaas van Health for Animals de rol van vaccins en de stappen die nodig zijn om ze toe te voegen aan onze AI-controletoolkit.

Hij opende met een update over het huidige gebruik van vaccins over de hele wereld: “Vaccinatie vindt op veel verschillende markten plaats – er zijn preventieve vaccins voor als je nog geen uitbraak hebt, en er zijn noodvaccins voor als je een uitbraak." Hij voegde eraan toe dat op dit moment de meest gebruikelijke controlemethoden nog steeds bioveiligheid en bewaking zijn.

Carel besprak vervolgens de waarschijnlijke stappen die nodig zijn voor een bredere wereldwijde implementatie, waaronder: vaccinproeven en goedkeuringsprocessen, een vaccinatiestrategie, bewakingssystemen, financiering en politieke overeenkomsten. "Het is een complexe weg", zei hij, "en deze zijn allemaal op de een of andere manier gaande in verschillende landen."

De expert onderzocht ook de parameters voor vaccinatie die moeten worden beoordeeld, bijvoorbeeld de mate van uitscheiding van het virus, de immuniteitsperiode, het identificeren van besmette en niet-besmette vogels en de toedieningsweg: “Er zijn allerlei verschillende aspecten die rekening moet worden gehouden.”

Kijkend naar de toekomst

Carel sloot af met een toekomstbeeld van AI-vaccinatie: “Het zijn niet de vaccinproducenten die bepalen of er wel of niet gevaccineerd moet worden, dat zijn de overheden. En overheden doen dit in overleg met verschillende entiteiten. In de eerste plaats natuurlijk de pluimvee- en eierindustrie. Maar ik denk dat naarmate de situatie evolueert, er andere maatschappelijke spelers in beeld komen waar regeringen met hen in gesprek zijn.”

 

Let op: de informatie in dit artikel was correct ten tijde van de presentaties (15 april 2023).